Жумыс сапармен жума, сенби кундери Шалкарда болдым. «Эхх Шалкар есть Шалкар» депти базбиреу. Солайы солай шыгар. Карангыда жалгыз журип тауекелге бардым. «Елена» конакуйине аялдаган едим. Анау-мынау алайын деп дукенге кирсем, кенес дауириндегидей адам толып тур екен. Кезекте турган жигиттердин бири биресе «Клинское» бер деди, биресе «Кулер» ишем деди. Ызага булыккан орта жастагы сатушы айел «шешенди буйтейин», тез айт деп салды. Маскара?!

Кошеде жалгыз келем. Бир шаныракта 3-4 иттен бар-ау деймин. Иттердин уриси осал емес. Ол аздай, кошеде жигит агалары акырып жур. Тура магынасында айтып отырмын. Ойтип зоопрактеги андар да акырмайтын шыгар. 

Ертемен вокзалга «Батыс» пойызына жетуим керек болды. Кайдан келе койдым бул Шалкарга деп кара жаяу «ушып» келемин. Жеттим ау вокзалга да. Казыр аягым пойызга илинсе, уфф деп демимди басам деп коям. Сойтсем, концерт али битпеген екен. Вокзалда 50-дин о жак бу жагындагы агай удай мас, улкен кисилердин барлыгына тиисип жур. «Сен кимсин, ким болсан да мени буйтпейди, шешенди сойтейин»… Кыскасы… Шалкарлыктар шешени катты суйе алады екен.

Осыны Актобеде кызметтеги бир шалкарлык аруга айтсам, маз болады. «Биздин мактанышымыз гой» дейди ол.